Psy To My

Ok

ok
a mam pytanie... dodasz mi tam pod loginem zeby pisało szczeniak, suczka strażnik albo coś? Bo pisze pies a ja nie jestem psem hehehe

Aha... rozumiem spoko. Czyli mam wybrać gdzie chce mieszkać?

Tak, wybierz sobie i napisz tutaj

Chce mieć swoje mieszkanko (domek) obok willi Barcy i tamtych

ok spoko

Zmieniam:

Imię psa:  Shira (Szira)

Wiek – 3 lata

Moce - Nieśmiertelność, zauroczenie innych wilków (działa podobnie do zahipnotyzowania), to jednak nie wszystko, jest dość uzdolnioną suczką: ma moce wody: potrafi zamrozić, roztopić, rozgrzać do temperatury parownia, zrobić z wody różne kształty itp. Na łapach ma znak kropli. W razie niebezpieczeństwa potrafi strzelać kulami wody. Potrafi latać. (o lataniu jeszcze nie wie). Nie umie czytać w myslać, potrafi jednak zablokować czytanie w jej myślach, jednak traci wtedy energię(szybko się męczy tą blokadą).

Rasa psa - Czystej krwi dalmatyńczyk (plamy czarne, nie brązowe!)

Historia - Oszczeniła się w małej wiosce Carnas (czyt Karnas, niewiem czy takie cos istnieje, ale jakby co to ja to sb wymyślam). We wiosce tej mało mieszkało ludzi, byli za to dobrzy i z dobrocią traktowali zwierzęta. Carnas było zalesione i tylko gdzienieghdzie był jakiś ludzki domek. Psy "bezpańskie" miały gorzej niż te posiadające właściela. Jej ojciec był sdalmatyńczykiem, agresywnym, był najważniejszym i najlepszym z psów bezpańskich a wszystkie psy z Carnas traktowały go jak króla. Oszczenił się u ludzi, jednak uciekł od nich, chcąc żyć na wolności. Matka Shiry była Nulla - kanapowiec. Poznała swego partnera na spacerze z panią, która zawsze spuszczała ją ze smyczy, aby mogła sobie pobiegać. Nulla była jedną z wielu partnerek "przywódcy bezpańskich". Gdy spodziewała się szczeniąt właśnie z nim, zaprzestała się z nim spotykać, gdyż bała się że odbieże jej szczeniaki i każe im mieszkać w lesie jako psy bezpańskie. Młoda Nulla oszczeniła tylko trzy rasowe dalmatyńczyki (ona też b yła dalmatynką) - dwa pieski i suczkę. Młoda matka troskliwie o nie dbała, tak samo jak jej właścicielka która również pokochała maluchy. Pewnego dnia na spacerze szczeniaki jak zwykle rozbiegły się po lesie. Właściecielka niczego nie świadoma usiadła na ławce czytając gazetę - wiedziała że jej dalmatynka potrafi zaopiekować się młodymi. Tymczasem Nulla biegała za swoimi maluchami. Wreszcie dogoniła jednego i wzieła go do pyska tłumacząc że ma tak nie odbiegać. Zaczęła szukać jego brata i siostry. Po kilkunastu minutach szukania znalazła swoje drugie szczenię bawiące się przy rzeczce. zabrała je i zaniosła obydwóch do swej właścicielki. Pobiegła szukać swej córki - Shirki. Ona była najwyjątkowsza ze szczeniaków i matka dobrze wiedziała że odziedziczyła trochę charakteru po ojcu. Mimo że była mała nie przepadała za ciągłą zabawą, śmiechami z byle czego, jak to lubię szczeniaki. Jak wiadomo wśród szczeniaków zawsze bywają kłótnie a czasem i bójki gdyż maluchy próbuja udowodnić rodzeństwu wyższość. U potomstwa Nulli tak nie było. Bracia się nie kłócili, byli zgrani i bardzo się lubili... a siostry... Shury sie poprostu bali. Ona traktowała ich normalnie, a oni nigdy się jej nie sprzeciwiali gdyz miała w sobie to coś... czego się bali... to coś czego nawet jej matka nie rozumiała. Była tajemnicza... potrafiła się zawascynować byle czym... a jeśli jej na czymś zależało to nie odpuściła. Powróćmy jednak do wydarzeń tego spaceru. Nulla szukając Shiry bardzo się zdenerwowała. jej córka, w przeciwieństwie do synów nigdyu się nie oddalała. Właścicielka Nulli również rozpoczęła poszukiwania - daremnie. Shira się nie odnalazła. Przez nast ępnych kilka tygodnie daremnie jej szukały. Wkońcu pogodziły się z jej zagubieniem... choć Nulla długo cierpiała zastanawiając się co mogło przytrafic się jej inteligentej i mądrej jak na swój wiek córce. Shira tymczasem została schwytana przez ojca. Zaczął on ja uczyć walki. Gdy miała rok była prawdziwą księżniczką. Jej ojciec, który był zły i najpotęzniejszy wśród bezpańskich psów traktował ją baardzo dobrze. Zrobiłby dla niej wszystko a ona była jego oczkiem w głwie. Takie życie się jednak Shirze nie podobało. Zapraknęła chociaż zobaczyć się z matką i braćmi, choć od chwili porwania nigdy ojcu o tym nie wspominała. Uciekła w nocy, jednak nie mogła odnaleść matki.. minęło zbyt wiele czasu aby pamiętała drogę do domu... Szukając zabłądziła. Biegła w las coraz dalej i dalej. Znalazła pewną watachę wilków gdzie ją przyjęto z uwagi na jej wspaniały sposób walki. Potrafiła pokonać każdego. Jednak życie wśród wilków również jej nie odpowiadało. Była tam pół roku. Potem , przez półtorej roku żyła z pewną suczką, bratnia duszą, przyjaciółka.. Przeżyła z nia kilka przygód... jak się one zakończyły? Gdzie jest jej najlepsza przyjaciółka? Czemu Shira zamknęła się w sobie i nie chce mieć przyjaciół? Czemu mało komu ufa? --> To wie tylko ona. Potem trafiła do tej watachy... jednak sama... bez przyjaciółki. 

Charakter : Zamknięta w sobie. Cicha. Potrafi być agresywna (bardzo). Czasami trudno zrozumieć „jej świat”. Nie jest miła dla obcych.
Ulubione zajęcia – Pływanie - Shira kocha wodę.

Partner (również, jeśli psu/suce ktoś się podoba) - Nie ma.

Zdjęcia psa (można podać max 4, wliczając avatar) – Tylko avek 

Dasz mi nową rangę?

Ostatnio edytowany przez Shira (2012-12-23 16:28:16)